از سال 89 که وارد مرکز رشد شدم با آذرنوش و پروژه شهر اینترنتی اش بیشتر درگیر فضای مجازی شدم. گهگاه به مسعود؛ مشورت می دادم.
مشورت دهی ها هم خیلی متنوع و متکثر بود از نظر دهی در مورد چینش مطالب گرفته تا ایده دادن در مورد اینکه کیفیت و چگونگی شهر اینترنتی تهران چطور باید باشه!؟ کار به طرح های شماتیک و مقابله ایده و پرسش و پاسخ هم می رسید.
من که ایده ام معدنی بود و شکل دهی یک کنسرسیوم در حوزه معدن و صنایع فرآوری معدنی را شامل میشد دنبال یه راه می گشتم که ایده ام را پیاده و عملیاتی کنم ... کم کم قابلیت های فضای مجازی برایم بولد شد. منافعی که تولید می کرد و منافعی که به خطر می انداخت. همگرایی ها و واگرایی هایی که دنیای مجازی در دنیای واقعی برای ما آدم ها بوجود می آورد و خیلی موارد دیگر حتی موارد فلسفی دنیای مجازی هم سر در آوردم. یه دفعه که چشم باز کردم خودم را در فروشگاه اینترنتی پاویش به عنوان یک تولید کننده محتوا دیدم و ورق برگشت و من غوطه ور در دنیای مجازی شدم. غلامرضایی که جابه جایم کرد وارد دنیای خرید و فروش واقعی در امین حضور تهران شدم.....مسئولیت تامین و فروش اینترنتی لوازم خانگی به صورت کلی و بعد هم متعاقب تغییرات سازمانی فروش اینترنتی لوازم خانگی درشت بهم سپرده شد.
اونجا هم که بودم دنیای مجازی برام پررنگ بود.
محدودیت های سازمانی خودم، انتظارات مدیریت، توان سازمانی یک مجموعه تازه شکل گرفته همه نقاط ضعفی بودند که مرا در موقعیت های عدم توفیق تامین کالا برای فروشگاه اینترنتی قرار می دادند. این ضعف ها بویژه در مواجهه با شرکت های بزرگ توزیع و پخش بیشتر نمود پیدا می کرد مثلا شرکت آسیا کیش گارانتی رسمی محصولات فلر و دلونگی!؟
چاره کار اینجا هم فضای مجازی بود تسلطم بر فضای مجازی، فلسفه شکل گیری بازار در بستر وب و امکانات و ظرفیت هایی که شرکت تازه تاسیس مان داشت همه و همه میشد یه طرح که می بردمش برای پرزنت در محل های مختلف بویژه شرکت ها!؟